De tekeningen van Ninet Kaijser verbeelden parallelle werelden die los staan van de tijd en realiteit. Het zijn werelden die lijken op plekken waar ze ooit is geweest of waar ze misschien graag heen zou willen gaan maar tegelijkertijd drijven de vormen af van het werkelijke en vertolken het verlangen naar een zekere mystiek in zich.

Vanuit een verlangen om los te komen van het alledaagse en een veeleisende gecontroleerde buitenwereld, mengen beelden uit de herinnering en verzamelde foto’s van natuur zich tot nieuwe werelden, waarin de organische vormen een gevoel van stilte, rust en onverzettelijkheid afdwingen.
Er is afwezigheid van ieder menselijk ingrijpen. Het gevoel dat de mens nietig is in de context van de oneindigheid en grootsheid van een stuk natuur dat er ongrijpbaar lang over heeft gedaan om zich te vormen en zich niet zomaar van de kaart laat vegen. Vervreemdend, magisch, maar ook onheilspellend en krachtig.